W dniu 2 lipca 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie (NSA) wydał pięć wyroków, których przedmiotem były pozwolenia na broń palną dla celów sportowych. Wyroki zostały wydane w sprawach, w których organy Policji, pomimo spełniania wszystkich kryteriów ustawowych dla wydania pozwolenia na broń, odmawiały wnioskodawcom pozytywnych decyzji. Główną przyczyną odmowy wydania pozwolenia na broń było to, że zdaniem organów Policji wnioskodawcy nie wykazali ważnej przyczyny posiadania określonej ilości broni. Innymi słowy spór w sprawach sprowadzał się do liczby egzemplarzy broni, jakich wnioskodawcy domagali się w pozwoleniu na broń. W sprawach wnioskodawcy domagali się 9, 12, 21, 20, a nawet 40 egzemplarzy broni palnej w celu sportowym. Takie decyzje akceptował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA), rozpoznając skargi na decyzje administracyjne. NSA rozprawił się z dotychczasowym orzecznictwem organów Policji. NSA wskazał, że Policja stworzyła pozaustawowe kryteria wydawania pozwoleń na broń, takie jak: osiągnięcia wybitnych wyników w strzelectwie sportowym, częstotliwości startów w zawodach czy wykazanie potrzeby posiadania określonej liczby egzemplarzy broni danego rodzaju. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że nie jest dopuszczalne odrywanie się od językowego znaczenia przepisów ustawy, nie jest dopuszczalne dowolne i rozszerzające rozumienie ustawy o broni i amunicji. NSA napiętnował dowolne przestawianie w przepisach prawa słów, które pozostawiając na uboczu rzeczywiste znaczenie przepisów prawa, powodowały zupełną dowolność w stosowaniu ustawy o broni i amunicji.
Zmienione przepisy ustawy o broni i amunicji weszły w życie w dniu 11.03.2011 roku i niemal od samego początku niektóre Komendy Wojewódzkie i Komenda Główna błędnie stosowały przepisy ustawy. Wyroki NSA pokazały dobitnie, że niemal dwuipółletnie stosowanie przepisów prawa przez organy Policji okazało się dotknięte poważnymi wadami w rozumieniu przepisów prawa. W Polsce nie istnieje wprawdzie zasada związania orzeczeniem w sprawach innych niż ta, której wyrok dotyczy, jednak powaga Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie nakazuje uwzględniać wykładnię sądową przepisów ustawy o broni i amunicji. Art. 184 Konstytucji stanowi: Naczelny Sąd Administracyjny oraz inne sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności administracji publicznej. (…) Jeżeli zatem NSA w konkretnej sprawie dokonuje abstrakcyjnej wykładni ustawy, jednoznacznie ją prezentując, to należy tę wykładnię respektować. To NSA jako ostatecznai najwyższa instancja sądownictwa administracyjnego podaje poprawne rozumienie przepisów prawa. Spodziewać się należy, że w krótkim czasie Wydziały Postępowań Administracyjnych i Komenda Główna Policji w Warszawie dostosują stosowanie ustawy do jej wykładni, zaprezentowanej w omawianych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Sprawy przed NSA prowadzone były przez osoby zaangażowane w działalność stowarzyszenia Ruch Obywatelski Miłośników Broni (www.romb.org.pl). Wielkie zaangażowanie tej organizacji społecznej pozwoliło skupić wysiłki wielu osób, co doprowadziło do sukcesu sprawiedliwości nad pozbawionym podstaw prawnych działaniem organów Policji. Napawają optymizmem orzeczenia NSA. Okazuje się bowiem, że zdeterminowane w dążeniu do sprawiedliwości osoby, wspierane przez obywatelskie stowarzyszenia, zdolne są dowodzić tego, że organy powołane do przestrzegania przepisów prawa – naruszają je.
