Przeczytasz tekst w ok. 3 min.

Od czasu do czasu w Europie mają miejsce wydarzenia, o których lepiej Polakom nie mówić, a już na pewno nie wolno tego pokazywać w telewizji. Na szybko przychodzą mi do głowy trzy, dość mocno zatajane. Pierwsze to kilkudniowa naparzanka z policją na ulicach w Brukseli, drugie to demolki żydowskich sklepów w kilku miastach Francji, a trzecie – antyislamska demonstracja w Niemczech połączona ze spaleniem meczetu.

 

Brukselska rewolta wyglądała imponująco. Koktajle Mołotowa, barykady, zastępy policji. A cóż to tak zbulwersowało dotąd flegmatycznych Belgów? A no to, że rząd próbował im podnieść wiek emerytalny. Polski sejm załatwił sprawę migusiem i niewiele to kogoś obeszło, że została złamana jedna z fundamentalnych umów społecznych. Oczywiście nikt oprócz Ruchu Narodowego nie śmie zakwestionować sensu wypłacania starym komuchom gigantycznych emerytur, bo rzekomo jedno z drugim nie ma związku. Nawet sam Janusz Korwin-Mikke stoi na straży tego kretyństwa. Tylko w Polsce okradanie ludzi z owoców ich pracy może przejść bezboleśnie. Niejako za jednym zamachem rząd Tuska dokonał skoku na kasę otwartych funduszy emerytalnych i tu też nikt zbytnio się nie bulwersował.

 

Francuzi, a właściwie przybysze z Afryki okupujący ten kraj na znak solidarności ze swoimi muzułmańskimi pobratymcami z  Bliskiego Wschodu, przeszli radosnymi pochodami przez ulice miast, paląc i plądrując żydowskie sklepy. Dokonali tego w imię walki z syjonizmem i wyrównywania różnic społecznych. Jakoś nikt nie nazywa Francji matecznikiem antysemityzmu, chociaż parę pejsatych głów mocno poturbowano.

 

Nasi ukochani sąsiedzi Niemcy już na tyle okrzepli gospodarczo, że postanowili w radosnym ulicznym pląsie wyrazić dezaprobatę dla inwazji islamu, przy okazji spalono meczecik. Wcale tego nie dokonała „skrajnie prawicowa” NPD, a był to ot taki odruch obywatelskiej troski. Stacje telewizyjne o największej sile rażenia wiele zrobiły, by te informacje nie były zbytnio eksponowane. Ciekawe dlaczego?

 

W Polsce od kilku lat 11 listopada organizowany jest Marsz Niepodległości, o którym też się nie mówi, a jak się mówi, to źle. Zawsze dochodzi do jakiejś zadymy, której inicjatorów nikt z uczestników nie zna. Podobne marsze, choć nieco mniejsze, organizuje Ruch Narodowy np. 13 grudnia i 1 marca w Lublinie, Łodzi, Wrocławiu. Ani tam, ani gdzie indziej nikt nie atakuje policji i nie interesuje się infrastrukturą. Podejrzewam, że wynika to z faktu, że na imprezach lokalnych wszyscy się znają i prowokatorzy nie mieliby posłuchu. Na warszawski marsz zjeżdża cała Polska i tu łatwiej o anonimowość. Zresztą ta władza robi, co może, by zniechęcić obywateli do odwiedzania stolicy celem krytykowania.

 

Sądzę, że jest też drugie oblicze sprawy. Im więcej awantury, tym więcej policjantów trzeba ściągnąć z całego kraju na przyszłoroczną imprezę. Oczywiście tych chwatów trzeba dostarczyć, wyżywić, zakwaterować. Na tym ktoś zarabia. O ile w poprzednich latach unkcjonariusze  sypiali na materacach ułożonych na podłodze, to ostatnio rezydują w hotelach i pensjonatach wokół Warszawy.

 

Tak więc, mimo zapewnień brukselskich mądrali, Europa nie jest jakąś oazą spokoju i powszechnej szczęśliwości.

 

Komunizm uważał, że jak znikną państwa, religie, tradycyjna rodzina i własność prywatna,  zapanuje powszechna szczęśliwość. Ta zbrodnicza idea realizowana rękoma Rosjan była dość prymitywna, bo wprowadzano ją przy pomocy czołgów, mordów, terroru i indoktrynacji. Nowy komunizm zachodnioeuropejski próbowano wprowadzić metodami soft – likwidacja państwa przez integrację europejską, religii przez multikulti, własności prywatnej przez fiskalizm, a rodziny przez promocję pedalstwa. Widać jednak, że nawet zachodni Europejczycy potrafią wymknąć się spod kontroli i narobić kłopotu swym właścicielom. Myślę, że to dopiero początek, a system robi bokami, próbuje ratować się rozpaczliwie, co potwierdziły nasze wybory samorządowe. Padły oskarżenia nawet o fałszerstwa. Niby w sondażach koalicja PO–PSL cieszy się umiłowaniem społeczeństwa, ale ktoś tam majstrował przy liczeniu głosów. Wprawdzie sam pan prezydent zapewniał, że widział, jak nie fałszują, ale to chyba za mało. Rozśmieszyła mnie jednak propozycja PiS-u, by urny były przezroczyste, a lokale okamerowane. No i co z tego miałoby wyniknąć? Skoro już, to czy nie lepiej, by urny były zabierane od razu po zakończeniu głosowania do komisji wojewódzkich, żeby tam głosy liczyły całkiem obce sobie osoby. Niechby trwało to nawet miesiąc i było nadzorowane przez obserwatorów i media.

 

Czy PiS jest tak głupi, czy tylko udaje? A może rola wiecznej, koncesjonowanej opozycji bardzo im odpowiada?

 

MARIAN KOWALSKI – KANDYDAT NA PREZYDENTA RP

 

idź Pod Prąd, grudzień 2014