Właśnie zmarła trzecia ofiara bydgoskich otrzęsin. Przypomnę, że miała to być impreza, na której wprowadza się pierwszaków w życie studenckie.
Kiedyś otrzęsiny miały charakter wesołej zabawy, na której starsze roczniki urządzały powitanie, poddając nowicjuszy m.in. dowcipnym testom i śmiesznym niby-torturom. Z czasem z wieczorku zapoznawczego otrzęsiny zmieniły się w zwykłe imprezy – w huku głośnej muzyki, w rzekach alkoholu, a ostatnio dopalaczy. W Bydgoszczy bawiono się na dwóch salach, które dzieliło wąskie przejście. Uczestnicy zabawy w pewnym momencie zaczęli przemieszczać się w przeciwnych kierunkach, tłocząc się w wąskim korytarzu i tratując nawzajem. Gdy jedni tracili przytomność w niebywałym ścisku, przy wejściach z obu stron napierał wesoły, roztańczony tłum. Dotychczas podobne sceny miały miejsce na pielgrzymkach hinduistycznych i muzułmańskich, ale uczestników tamtych wydarzeń ciągle uważamy za niecywilizowanych dzikusów.
Pamiętam imprezy studenckie organizowane przez pokolenie mojej starszej siostry. Ktoś tam czytał wiersze, brzdąkał na gitarze, a taca kanapek i dwie butelki wina wystarczały na cały wieczór. Ówczesny student był brodaczem w swetrze do kolan i w wieku 21 lat już miał zrujnowany wzrok od ciągłego ślęczenia nad książkami. Moi rówieśnicy w latach 80. to już całkiem inne pokolenie studentów. Studia były przepustką do wycieczek zagranicznych o charakterze biznesowym i okazją do uniknięcia zasadniczej służby wojskowej, a dla dziewcząt miejscem do znalezienia sobie małżonka. Już wtedy zauważało się odejście od pędu do wiedzy ku utylitaryzmowi. Może to było trochę cyniczne, ale świadczyło jednak o zaradności życiowej. Dzisiaj każda impreza studencka to pijatyka i bijatyka, niczym się nie różni od gminnej imprezy plenerowej sponsorowanej przez browar.
Co spowodowało, że elita narodu tratuje się jak bezrozumne bydło? Dlaczego młodzi ludzie, często z małych miejscowości, nie stawiają sobie poprzeczki wysoko, by być lepszymi i dawać przykład, a przywłóczą do kampusów obyczajowość z postpegieerowskich czworaków? No cóż, przyczyn jest wiele: prymitywna rozrywka lansowana przez media, archaiczny feudalny system kadrowo-profesorski i demokracja.
Gdy telewizja nadawała dwa programy, radio jeden muzyczny i nie było Internetu, spotykaliśmy się w kilka osób po domach i rozkoszowaliśmy się płytą przywiezioną z Zachodu. Na byle co nie traciliśmy czasu i wyrabialiśmy sobie gusta. Niezależnie od upodobań mieliśmy swoje ikony, każdy, kto przyłączał się do fanklubu, znajdował się w lepszym towarzystwie. Dzisiaj na stu kanałach telewizyjnych, radiowych i internetowych króluje muzyczna sieczka „wzbogacona” obrazem rozpląsanych idiotów bazgrzących po ścianach lub chlapiących się w basenie. Całe szczęście, że większość jest bełkotana po angielsku, bo dzięki temu nie zapada w pamięć mojemu pokoleniu karmionemu w szkole językiem rosyjskim. Jest to bowiem twórczość w stylu wczesnego Liroya, obecnie kolegi z ławy poselskiej moich byłych współpracowników z Ruchu Narodowego. Ciekaw jestem, jak artystyczny temperament nowego kolegi będzie współgrał z ich świątojebliwością. Myślę, że jednak wysokość diety poselskiej złagodzi kryteria.
Dzisiejsze wyższe uczelnie są dowodzone przez klany profesorskie wykreowane w wyniku weryfikacji stanu wojennego i nieopatrznie przetransferowane w nową rzeczywistość. Te utytułowane pacany w gruncie rzeczy są urzędnikami na państwowym etacie mającymi zapobiec pojawieniu się myśli niepokornych. Niejednokrotnie pisaliśmy o debatach, które się nie odbyły, i rzuceniu na kolana studentów, którym przyszło do głowy zadawać się z niewłaściwymi osobami i ideami. Właśnie dzwonił do mnie dawny kolega z UPR-u, który chciał zorganizować debatę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Gdy władze uczelni dowiedziały się, że mam wziąć w niej udział, stanowczo odmówiły, tłumacząc, że to nie miejsce na politykę, a ja przecież teraz nawet nie kandydowałem do sejmu. Parę dni wcześniej jednak popisywał się tam Lech Wałęsa. Myślę sobie, że nowego Kopernika to się raczej nie doczekamy.
Winna jest też demokracja. Przecież żaden kandydat nie powie, że studia powinny być płatne i elitarne. W istocie tylko zaoczni i studiujący na prywatnych uczelniach są zdeterminowani, bo ponoszą koszta. Państwowe uczelnie „darmowe” to relikt i wrzód niszczący tkankę intelektualną narodu. Dodatkową patologią są studenci z Ukrainy. Te rzekome dzieci wojny nie dość, że mają darmochę, to celowo nie przykładają się do nauki, by studiować jak najdłużej. Jak tak dalej pójdzie, to za 10 lat osoba starająca się o dobrą pracę będzie musiała udawać ledwie piśmiennego prostaczka, bo dyplom wyższej uczelni może stać się okolicznością obciążającą.
