Przeczytasz tekst w ok. 3 min.

Ślimacząca się wojna rosyjsko-ukraińska daje sporo okazji polskim politykom do zabrania głosu. Niejedenuchodził za prawdziwego mędrca, dopóki nie otworzył ust. Na początku 2015 roku mamy prawdziwą epidemię tego zjawiska. Zbigniew Bujak – legenda solidarnościowego podziemia – milczał przez wiele lat, by nagle objawić, że Polska powinna zaangażować się zbrojnie po stronie ukraińskiej. Pisowski kandydat na prezydenta Andrzej Duda (nie mylić z Piotrem – to nie są bliźniacy) w czasie radiowego wywiadu wprawdzie dość pokrętnie, ale nie wykluczył takiego scenariusza. Minister spraw zagranicznych Grzegorz Schetyna też błysnął, oznajmiając, że obóz w Oświęcimiu wyzwalali ukraińscy żołnierze. Nie będę rozwijał wątku wyzwolenia. Uważam bowiem, że w roku 1944 i 1945 Polska nie została wyzwolona, a jedynie zmieniła okupanta. Nie ma też za co całować w rękę wyzwolicieli obozu, bo zrobili to niejako po drodze. W wypowiedzi Pana Schetyny wyczuwam chęć rewanżu wobec Ukraińców, ale byłbym ostrożny, bo wszyscy doskonale wiemy, że w kontekście obozu w Auschwitz Ukraińcy zapisali się co najwyżej jako okrutni strażnicy obozowi, a nie wyzwoliciele. Jednoznaczny był też fakt wyściskania się w parlamencie prezydentów Komorowskiego i Poroszenki. Widać gołym okiem, że scena polityczna od PO po PiS zasilona głosem solidarnościowej legendy ma dziwny sentyment do obecnej ekipy rządzącej w Kijowie, a oznacza to jednocześnie ostry kurs antyrosyjski. Doskonale rozumiem, że Polska powinna uprawiać własną politykę, ale potrzebuje do tego kilku rzeczy: pieniędzy, armii i powodów. Dwie pierwsze sprawy możemy od razu pominąć z oczywistych względów. A jakie mamy powody, by w tym konflikcie stanąć po stronie Ukrainy? Czy otrzymamy korzyści terytorialne? Wątpię. Czy pokochają nas Ukraińcy chowani na kulcie Bandery? Marna nadzieja. Może nawiążemy jakieś relacje gospodarcze? Tego nie wiadomo, ale można to załatwić bez wojny. Powody „za” mogą być następujące: chcemy wkurzyć Ruskich, bo akurat nie mamy nic lepszego do roboty, albo ktoś każe nam wybadać przeciwnika na własnej skórze. Tu można rozmaicie spekulować. Nie widzę też powodu, by wspierać Rosję, bo doskonale da sobie radę sama, a nie sądzę, żeby z wdzięczności oddali nam Obwód Królewiecki. Tylko to byłoby interesujące. Zwróćmy uwagę, że odzyskanie niepodległości Polski w 1918 r. było możliwe, gdy państwa zaborcze wzięły się za łby. Gdzie dwóch się bije…

Wojna chachłów z kacapami to też niezła okazja dla nas, by coś ugrać i to niskim kosztem – nie robiąc nic. Oba te narody w swej historii po wielokroć pokazały, jak kochają Polaków. Ukraińcy łatwo dawali się na nas napuszczać, niech teraz zaznają moskiewskiego braterstwa. Może ta lekcja da efekty. Pamiętają Państwo, jak jeszcze za prezydentury Juszczenki przestrzegałem Ukraińców przed budowaniem swej świadomości narodowej na etosie banderowskim. Tak jak przewidywałem, dało to pretekst Moskwie do rozpętania krucjaty antyfaszystowskiej. Wprawdzie nie wiemy, jak mocno pójdą Rosjanie w konflikt, ale mają spore możliwości militarne, mimo że, a może zwłaszcza że cena ropy spadła o połowę. Niektórzy się cieszą, że Rosja przeżywa trudności finansowe, ale w historii nieraz zdeterminowany tyran w takiej sytuacji gotów był pójść na całość. Wprawdzie dziwię się, dlaczego Rosjanie nie wjechali na Ukrainę regularną armią. Czyżby Kijów miał asa w rękawie? Kijów już ponad 20 lat temu pozbył się broni jądrowej, ale kto wie, jak to wyglądało naprawdę w postsowieckim bajzlu, gdy każdy generał handlował bronią, jak chciał.

Wszystko to bardzo mi się nie podoba, bo podobnie jak w 1939 r. nieuzbrojona a napinająca wątłe muskuły Polska pierwsza padnie ofiarą swej naiwności i cynizmu sojuszników.

Jako kandydat na prezydenta RP daję słowo honoru, że zrobię wszystko, by Polska nie dała się wrobić w tę wojnę, a na pewno nie pozwolę, by weszła do niej jako pierwsza. Nie będziemy umierać za Kijów, podczas gdy Paryż sprzedaje Rosji okręty i konserwy. To pokazuje najlepiej, że Unia Europejska jest oszustwem mającym na celu zniszczenie naszego kraju.

MARIAN KOWALSKI – KANDYDAT NA PREZYDENTA RP